Dit weekend kleurde mijn Facebook statuspagina opvallend blauw-wit-rood. En toegegeven, even was er die opwelling om hetzelfde te doen. Op zich is er niks mis met zo’n statement, als een soort symbool van eenheid, mededogen en compassie.
Maar bij nader inzien is zo’n Facebook app niet zo onschuldig als het lijkt. Vooreerst moet gezegd dat de meest clichématige en/of smaakloze opmerkingen omtrent de Parijse aanslagen opmerkelijk vaak kwamen van mensen met zo’n vlagje op hun profielfoto.
Niet dat ik ontken dat velen dit statement ongetwijfeld oprecht hebben gebruikt als een blijk van medeleven. Alleen, waarom ostentatief op Facebook je medeleven uitschreeuwen ? Wat is de meerwaarde hiervan ? En wie komt het ten goede, anders dan je eigen ego ? De meesten van ons posten alleen voor vrienden. Is in dat geval dat vlagje niet gewoon preken voor eigen parochie: “ Ik toon even aan mijn vrienden dat ik een goed en sociaalvoelend mens ben …”.
Erger nog zijn de #PrayforParis hashtags. Bidden voor Parijs ? Denken aan Parijs, ok. Stilstaan bij de redenen van dit gebeuren, ok. Maar bidden voor Parijs? Ik durf er nogal van op aan dat de zichzelf opblazende terroristen voor ze op het knopje duwden en mogelijk ook tijdens hun beestachtige slachtpartij ook aan het bidden waren.
En verder is het maken door Facebook van zo’n appje natuurlijk ook niet zonder politieke betekenis. Het kan niet ontkent dat er geen Libanese-vlag-app is verschenen toen voorbije donderdag 43 mensen het leven lieten bij twee bomaanslagen in Beiroet. Blijkbaar wegen de levens van moslims in een land dat meer dan één miljoen Syrische vluchtelingen huisvest op een bevolking van 4,5 miljoen, voor Facebook minder zwaar dan de doden in Frankrijk.
Natuurlijk zijn deze aanslagen in Parijs van een ongeziene gruwelijkheid. En natuurlijk vind ook ik dit verschrikkelijk. Zulke beestachtige daden grijpen naar de maag. Doen je overgeven. Vrijdagavond notabene bijna letterlijk. Alleen is het net daarom dat het veranderen van je profielfoto, het plaatsen van enkele gemeenplaatsen en een bedenkelijke hashtag als het ware afbreuk doen aan het gebeuren.
Uit het lijden van de getroffenen ontstaat zo een nieuwe trendy sociale gimmick, een zoveelste manier om aan onze kleine wereld van Facebook-vrienden te laten zien hoe “mee” en meevoelend we wel zijn.