Een open brief van je vreselijke Facebook-vrienden

E

Gisterenavond schreef Bart Stouten het volgende op zijn Facebook pagina:

Elke dag verlies ik een paar facebook-vrienden. ik zie de teller zakken en zakken. Niet dat het me om de teller te doen is, maar toch denk ik dan onbewust: wat doe ik verkeerd? Waar ontgoochel ik? Had ik beter moeten 'presteren'? Maar de idee al van een prestatie die dan nog meetbaar zou zijn op facebook, doet me huiveren van tegenzin. Ik ben wie ik ben, en als dat niet genoeg is... so be it. Love me, or leave me.

Toen begon het te kriebelen. En dit was mijn reactie:

Beste Bart,

Wij zijn je Facebook-vrienden. Die, ja. Je kent ze wel. De moeders op zoek naar de verloren tijd in de stripversie van Heuet, de in zelfmedelijden zwemmende drama-queens en de over-alles-een-mening-hebbende veertigers met een intelligentie beneden kamertemperatuur.

Wij hebben zoveel te bieden aan het internet. Onvoorspelbaarheid bijvoorbeeld. Zoals die video van die dronken rus met dat vuurwerk in zijn achterste, of dat filmpje van die steeds naar het graf van zijn baasje terugkerende hond. Indrukwekkend, niet ?

Hadden we je al verteld dat we nu helemaal in zijn, lekker rechts én burgerlijk, met een nieuwe tatoeage die dat bewijst ? Toegegeven, we kunnen soms wat provocerend zijn. Maar wie anders verheft zijn stem tegen al die sossen, tsjeven en in condo’s residerende, bakfiets rijdende groene mama’s ?

Mocht het je ontgaan: we zijn zoveel meer dan wat we plaatsen op Facebook zonder besef van grammatica, grenzen en fatsoen. Wij houden van onze fotostream vol katten en honden. We staan op onze poëtische Hallmark posters vol rake levenslessen. En we houden van onze grote leider. Is dat zo erg ?

Beste Bart, kom ons tegemoet. Je weigerde onze uitnodiging tot het spelen van Candy Crush! Je reageerde nooit op die verheffende persoonlijkheidsquiz die we deelden op jouw pagina! En je deed nooit mee aan de ice-bucket challenge!

Kijk, we willen niet agressief klinken en zo… Maar, kunnen we het er nu echt niet over eens zijn dat we op Facebook allemaal gelijk zijn ? Hoe verschillend is die selfie in de MacDo van jouw mooi gekadreerde en goed belichte instagram van die hippe sushi bar ? Is het echt zo gek te denken dat ons sociaal stelsel naar de verdoemenis gaat door al die aanspoelende gelukzoekers? Dit is Vlaanderen, toch? Hier heeft iedereen recht op zijn mening, ongeacht spelfouten en gratuit taalgebruik! Facebook is er voor ons allen. Waar zouden we anders naar toe moeten? Twitter ? Dat zit vol journalisten en stopt ermee na 140 aanslagen.

Neen, kunnen we niet het volgende afspreken: Geef ons wat meer hapklare, liefst voorgekauwde stukjes levenswijsheden en haiku’s, en misschien houden wij dan onze vinger weg van die “ontvriend” knop. Afgesproken ?

By bruno

Categorieën