Verhuizen

Verhuizen heeft zo zijn voordelen. Bij het legen van een archiefdoos uit een kast waarvan ik jaren de sleutel kwijt was, vond ik een stapel vergeelde notities met handgeschreven fragmenten uit een boek wat ik ondertussen – de titel eendachtig – haast vergeten was, maar wat misschien wel aan de oorspong van mijn obsessie voor boeken ligt: “Vergeten boeken – Literaire curiosa en rariora, boekenvrienden en bibliomanen” van Ed Schilders.
Wat me toen bezielde om met bewonderenswaardige volharding en hardnekkigheid bijna honderd vellen over te nemen uit dit schitterende boek, is me dertig jaar laten totaal vreemd. Mogelijk zit de jeugdige verveling van een vijftienjarige puber, het jongensinternaat in Oostakker met vier tot vijf uur verplichte studie én de toen nog onbereikbaarheid van een kopieermachine er voor iets tussen.
Die verbleekte fragmenten zette aan tot meer, maar het boek op de kop tikken bleek uiteindelijk moeilijker dan gedacht. Onbegrijpelijk en intriest is het dat zo’n fascinerend boek blijkbaar nooit een herdruk heeft mogen kennen. Waar lees je nog over onderwerpen als: Bestaan er vierkante cirkels ? Of, boeken gebonden in mensenhuid? Wie schreef de tekst voor het enige erotische marionettentheater? Waarom is het verboden in een kerk een vlo te doden? Hoe duur was een boek doorheen de geschiedenis? Het lijken me één voor één onderwerpen die zo in Interne Keuken kunnen. Laat het boek dan nog eens eindigen met een hoofdstuk over de mooiste boekenverzameling die denkbaar is, de bibliotheek die alleen in de verbeelding bestaat.
Beste Ed Schilders, ik ken u niet, en ik heb ook nooit nog iets anders van u gelezen, maar dit boek overtreft gelijkgezinde boeken van de hand van Gerrit Komrij of Bart Van Loo. De voorbije dagen liet u mij wentelen in nostalgie en melomanie, sentimenten die ik sinds lang weerde. Dertig jaar na dat u dit boek schreef wou ik dit even kwijt: bedankt !